Georg Mitschke pochodził ze znanej rodziny twórców sztuki sakralnej na Górnym Śląsku. Jego ojciec przed wojną tworzył obrazy dla kościołów nawet we Francji i Belgii. Za życiowe zadanie postawił sobie jednak udekorowanie najważniejszego sanktuariom na Górnym Śląsku, Bazylikę na Górze Świętej Anny. Nie udało mu się go dokończyć, bo na skutek nacisków komunistycznej milicji musiał ze swoim synem Georgiem opuścić rodzinną ziemię w 1966 roku. Marzenie o ukończeniu fresków pozostało.
Georg Mitschke pochodził ze znanej rodziny twórców sztuki sakralnej na Górnym Śląsku. Jego ojciec przed wojną tworzył obrazy dla kościołów nawet we Francji i Belgii. Za życiowe zadanie postawił sobie jednak udekorowanie najważniejszego sanktuariom na Górnym Śląsku, Bazylikę na Górze Świętej Anny. Nie udało mu się go dokończyć, bo na skutek nacisków komunistycznej milicji musiał ze swoim synem Georgiem opuścić rodzinną ziemię w 1966 roku. Marzenie o ukończeniu fresków pozostało.Syn przedwojennego twórcy, Georg Mischke, przyszedł na świat 29 listopada 1930 roku. Po ojcu odziedziczył talent i zainteresowanie sztuką sakralną. Po wojnie rodzina Mitschke nie wyjechała, ale też nie przyjęła polskiego obywatelstwa. Swoje życie związali początkowo z Górnym Śląskiem. Na przełomie lat 50. i 60. XX stulecia Georg Mitschke pobierał nauki malarstwa u profesora Zygmunta Króla w Krakowie. Uczył się prywatnie, płacąc za lekcje, ponieważ nie miał polskiej matury i nie mógł zdobywać ogólnego wykształcenia.W 1958 rozpoczęły się prace renowacyjne w Bazylice św. Anny pod kierownictwem ojca, Josepha Mitschke. On to wówczas stworzył koncepcje wizualna Bazyliki, która dziś podziwiamy. Rodzina Mitschke, z racji prac renowacyjnych w sanktuarium, mieszkała w domu pielgrzyma. W kościele pracowali całą rodziną. Ojciec, syn i córka. Coraz częściej jednak nachodziła ich milicja i w 1966 roku pod naciskiem polskich władz rodzina decyduje się wyjechać do Niemiec. Mitschkowie osiedli się w Monastyrze. Rozpoczęte prace renowacyjne zostały przerwane na wiele lat.
Początki życia w Niemczech nie były łatwe. Georg Mitschke musiał porzucić sztukę i skończył studia pedagogiczne, historię sztuki i filozofię. Podjął pracę w szkole diecezjalnej w Monastyrze jako nauczyciel wychowania do sztuki. Nigdy nie przestał jednak myśleć o powrocie na Śląsk i do Świętej Anki, by zgodnie z wolą ojca dokończyć jego dzieło.Georg przyjechał na Śląsk dopiero w 1989 roku i rzeczywiście odnalazł w sobie wielką tęsknotę do rodzinnych stron. Ponownie przyjechał tu w 1992 roku i podjął rozmowy z Franciszkanami na temat kontynuacji prac rozpoczętych przez jego ojca. Został przyjęty z otwartymi rękami. I tak rozpoczęła się realizacja testamentu ojca.Przez kolejnych prawie 30 lat mieszkał w klasztornej celi, jak każdy z braci franciszkanów. Pracował według surowo przestrzeganego, ściśle określonego rytmu. Dzień rozpoczynał od porannej mszy o 8 rano. Pracował przez 10 do 12 godzin z przerwą na śniadanie, obiad i kawę. Mawiał też, że nigdy nie zaznaje spokoju, ponieważ nigdy nie jest do końca zadowolony z efektu swoich prac i wciąż i wciąż je poprawia. Pieniądze nigdy nie były dla niego motywacją, ani wyznacznikiem pracy.W 2000 roku, w uznaniu zasług dla kościoła i sztuki sakralnej Georg Mitschke został odznaczony papieskim Orderem św. Sylwestra. Był także Honorowym Obywatelem Góry Świętej Anny.Jednocześnie Mitschke wiedział, że nie będzie mu dane dokończyć dzieła ojca. Pracował do samego końca. Artysta spoczął na annogórskim cmentarzu.
Przyszłość mniejszości niemieckiej w Polsce zależy od odwagi, by na nowo zdefiniować pojęcie niemieckości – nie jako abstrakcji, lecz jako żywej, zakorzenionej w śląskim regionie wspólnoty. Życie kulturalne mniejszości może znów stać się źródłem dumy, jedności i twórczej siły.
W polskiej ambasadzie w Berlinie odbyło się spotkanie środowisk polonijnych zainicjowane przez dr Adriannę Tomczak, kierującą Biurem Polonii. Dyskusja o nowej roli Polonii pokazała, że doświadczenie, mobilność i podwójna tożsamość mogą stać się fundamentem nowego mostu między Polską a Niemcami.
Na przestrzeni ostatnich trzydziestu lat Polska przeszła metamorfozę, jakiej trudno szukać w jej dziejach – z kraju na dorobku stała się częścią nowoczesnej Europy. Krajobraz naszych miast nie różni się już od zachodnich metropolii. Nie wszystkie jednak europejskie wartości dotarły do świadomości polityków. Świadczy o tym dyskusja wokół remontu mostu Grunwaldzkiego we Wrocławiu.
© Spectrum.direct
45-676 Opole, ul. Miodowa 1
E-mail: redakcja@spectrum.direct
