Co dziś wydawałoby się nieomal absurdalną propozycją, w pierwszych latach istnienia VdG było możliwe. Na deskach Teatru im. Jana Kochanowskiego w Opolu powstała niemieckojęzyczna inscenizacja musicalu „Aus dem Leben eines Taugenichts”, której artystycznym opiekunem był zmarły przed kilkoma dniami Maciej Prus.
Jest dziś poza jakakolwiek wyobrażeniem, by VdG mógł wyprodukować musical zrealizowany profesjonalnymi środkami. Tymczasem w 1992 roku na deskach teatru im. Kochanowskigo w Opolu powstała niemieckojęzyczna inscenizacja „Aus dem Leben eines Taugenichts”( Z życia Nicponia) Josepha von Eichendorffa. Opiekunem artystycznym projektu był jeden z ówczesnych, najwybitniejszych polskich reżyserów teatralnych i operowych Maciej Prus.
Maciej Prus ukończył Wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie i w pierwszych latach po studiach pracował jako aktor w Teatrze Starym w Krakowie. Później związał z Teatrem 13 Rzędów Jerzego Grotowskiego w Opolu, gdzie występował w latach 1962 do 1963. Jego kariera reżyserska zaczęła się od współpracy z Konradem Swinarskim, którego matka uważała się za Niemkę. Wspólnie ze Swinarskim zrealizowali w Teatrze Starym w Krakowie „Nie-Boską komedię”. Samodzielnie zadebiutował w 1968 roku inscenizacją Leona Kruczkowskiego „Pierwszy dzień wolności”.
Prus był później był dyrektorem naczelnym i artystycznym Teatru Dramatycznego mieszczącego się w Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie. Artysta realizował swoje inscenizacje teatralne i operowe w Teatrze Narodowym w Warszawie, Teatrze Nowym w Łodzi, w Teatrze Słowackiego w Krakowie, w Teatrze Polskim w Wrocławiu, czy w Teatrze Polskim w Poznaniu. Za swoje realizacje otrzymał cały szereg nagród, między innymi był laureatem Nagrody Głównej w XVI Opolskich Konfrontacjach Opolskich w roku 1990. Artysta zmarł kilka dni temu.
Pomimo, że Maciej Prus był w 1992 roku dyrektorem naczelnym i artystycznym Teatru Dramatycznego w Warszawie, na prośbę ówczesnego VdG spędził kilka tygodni w Opolu, gdzie towarzyszył produkcji musicalu „Aus dem Leben eines Taugenichts”.
W przedstawieniu zagrali wspólnie studenci Wydziału Aktorskiego ówczesnej Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej, Teatralnej i Baletowej Folkwang (Obecnie Uniwersytet Artystycznych Folkwang) w Essen, oraz etatowi aktorzy Teatru im. Jana Kochanowskiego. Zatrudnienie do niemieckojęzycznej inscenizacji polskich aktorów było możliwe, ponieważ cześć scen musicalu miała miejsce we Włoszech. Większość musicalu była śpiewana, co również ułatwiło ukrycie trudności językowych polskich aktorów grających w inscenizacji.
Producentem i reżyserem musicalu był Sebastian Fikus. Autorem muzyki był pochodzący z Bytomia autochton Krzysztof Banasik. Autorem scenografii był wybitny opolski malarz i scenograf Bolesław Polnar. Autorem libretta była pochodząca również z Opola Renata Schumann. W premierze uczestniczył późniejszy Rektor Uniwersytetu Artystycznego Folkwng w Essen, prof. dr Hanns-Dietrich Schmidt. Przedstawianie było grane łącznie 8 razem i za każdym razem sala była wypełniona do ostatniego miejsca. Widzowie przyjeżdżali na przedstawienie autokarami.
Produkcja musicalu sfinansowana została w całości przez Instytut Związków Międzynarodowych (Instytut fur Auslandsbeziehungen, IfA) w Stuttgarcie.
Przed II wojną światową społeczność polska w Niemczech miała status mniejszości narodowej. Była aktywna nie tylko na Górnym Śląsku, ale również w Berlinie czy Zagłębiu Ruhry. Status ten został odebrany przez hitlerowców w 1940 roku, ale przywrócony już w 1951 roku. Na jego powtórne odebranie zgodzili się negocjatorzy Traktatu Polsko-Niemieckiego w 1991 roku.
Autochtoni na Górnym Śląsku najczęściej postrzegają się albo jako Ślązacy, albo jako Niemcy. Państwo Pruskie popadło w zapomnienie i prawie nikt się z nim tu nie identyfikuje. Zupełnie inaczej jest w czeskiej części Górnego Śląska. Tam Państwo Wilhelma II jest dla wielu kluczem do tożsamości. Tradycje te są również aktywnie kultywowane.
Carl Ulitzka był w okresie międzywojennym największym moralnym i politycznym autorytetem na Górnym Śląsku. Nie stronił też od ważnych urzędów. Jako przewodniczący górnośląskiej partii Centrum miał długo kluczowy wpływ na życie regionu. Dwukrotnie wygnany z Raciborza. W 1939 usunięty z parafii przez Gestapo i w 1945 roku przez nowych rządzących. Dziś raciborskie elity domagają się przeniesienia jego grobu do Raciborza.
© Spectrum.direct
45-676 Opole, ul. Miodowa 1
Tel.: 0048 601 180 176
E-mail: redakcja@spectrum.direct
Projekt graficzny:
www.tstrojecki.pl
