Przez pierwsze 15 lat istnienia zorganizowanej mniejszości niemieckiej Joachim Niemann był drugą, obok Henryka Krolla, najważniejszą postacią tego środowiska. Zawsze skuteczny i efektywny. Człowiek wielkiej charyzmy i siły osobowości. W konsekwentny sposób walczył o sprawy, które uważał za ważne dla społeczności niemieckiej. W sobotę, 19.09.2020 odbył się jego pogrzeb.
Joachim Niemann urodził się w Dziergowicach 22.09.1932 roku. Ukończył Politechnikę Śląska w Gliwicach, był inżynierem mechanikiem. Przez większość życia zawodowego pracował w zakładach chemicznych Azoty w Kędzierzynie. Zajmował tam wyeksponowane stanowisko Głównego Projektanta i był odpowiedzialny między innymi za wybudowanie linii technologicznej OXO. Była ona przez pewien czas największą inwestycją na Opolszczyźnie.
Po 1989 roku, kiedy tylko pojawiła się zorganizowana mniejszość niemiecka, zaangażował się w jej struktury. Wkrótce też został dyrektorem Biura Związku Niemieckich Stowarzyszeń Społeczno-Kulturalnych w Polsce.
Był zawsze otwarty na nowe propozycje i nowe projekty, był gotów angażować się w realizacje pomysłów innych. Również media elektroniczne mniejszości niemieckiej przed 2006 rokiem zawdzięczały mu swoją siłę. Odegrał on kluczową rolę w procesie uzyskania zgody na stworzenie niemieckojęzycznej rozgłośni radiowej mniejszości niemieckiej w Opolu, której powstanie później zaprzepaszczono.
Do ważnych dzieł Joachima Niemanna było powołanie Fundacji Eichendorffa w Łubowicach. On to 1998 roku skrzyknął fundatorów, doprowadził do podpisania założycielskiego aktu notarialnego. Później sam stanął na następne 21 lat na czele Rady Kuratorów, najwyższego organu tej organizacji. Ze swojej funkcji zrezygnował dopiero pod koniec zeszłego roku. Chętnie brał udział na posiedzeniach zarządu fundacji. I tu zawsze wygłaszał swoje poglądy, również wtedy, kiedy nie podobały się większości. Siła fundacji wynikała również z jego bardzo dobrych stosunków ze stroną niemiecką.
Trwałą inicjatywą okazało się uporządkowanie i nowa aranżacja cmentarza powojennych ofiar w Łambinowicach. To miejsce martyrium społeczności autochtonicznej stało się jednym z jej najważniejszych miejsc pamięci.
Joachim Niemann był też zaangażowanym samorządowcem, przez wiele lat pełnił funkcje przewodniczącego Rady Gminy Bierawa. I tu pozostawił po sobie kilka trwałych projektów. Ton był inicjatorem powstania dwujęzycznej szkoły podstawowej w Solarni, która z powodzeniem funkcjonuje do dziś. Dzięki jego zaangażowaniu doszło do współpracy partnerskiej z niemieckim Ostfildern. Był też przez pewien czas radnym Sejmiku Wojewódzkiego.
Za wszystkie te osiągnięcia Joachim Niemann otrzymał w 2016 roku Krzyż Zasługi Republiki Federalnej Niemiec. Ale Niemann był nie tylko działaczem społecznym. Dla wielu był też przyjacielem, autorem dobrych i trafionych rad. I pewnie w tej roli będzie nam go brakować najbardziej.
Na niemieckim fundamencie coraz wyraźniej rysuje się w środowisku mniejszości nowa, regionalna tożsamość. Festyn z okazji 35-lecia istnienia TSKN Województwa Śląskiego stał się czytelnym dowodem tego procesu. Odbył się w łubowickim Centrum Kultury i przyciągnął to pokolenie, które najboleśniej doświadczyło skutków polonizacyjnej polityki PRL.
Republika Federalna stanowiła przez lata wzorzec doskonałości i obiekt marzeń. Na przestrzeni ostatnich czterdziestu lat z ówczesnego blasku zostało niewiele. Ta utrata atrakcyjności ma poważne konsekwencje dla współczesnej mniejszości niemieckiej. Była ona zapatrzona w ten kraj jak biblijna żona Lota. Rozważań część pierwsza.
Przed 1945 rokiem na rynku w Opolu stał pomnik Fryderyka Wielkiego, który został po wojnie zburzony. Kilkadziesiąt lat później postawiono na jego miejsce pomnik Piasta, Kazimierza I. Człowieka, który rozpoczął wielowiekowy proces zniemczania Śląska Opolskiego. Miejsce pruskiego Fryderyka Wielkiego zajął jego ideowy brat z XIII wieku.
© Spectrum.direct
45-676 Opole, ul. Miodowa 1
E-mail: redakcja@spectrum.direct
