Siedemdziesiąt lat temu powstała w Niemczech Centralna Rada Żydów. Miała ono początkowo pomagać ocalałym z Holokaustu Żydom w odnalezieniu się w nowej rzeczywistości, jak również ułatwiać chętnym emigrację do Izraela.
Dziś Centralna Rada Żydów jest w Niemczech wielkim politycznym i moralnym autorytetem wypowiadającym się w najważniejszych kwestiach Republiki Federalnej. Jej siedziba mieści się w budynku, który nosi imię opolskiego rabina, Leo Baecka.
Początki Centralnej Rady Żydów sięgają drugiej połowy lat czterdziestych. Kilka tygodni po odniesieniu zwycięstwa przez aliantów nad hitlerowskimi Niemcami wznowiły swoją działalność tamtejsze środowiska żydowskie. Do końca 1945 roku w całych Niemczech uaktywniło się 51 gmin. W lipcu 1950 roku na terenie Niemiec mieszkało około 15 tyś. Żydów. Naturalną konsekwencją tych procesów była ich organizacyjna konsolidacja. I tak 19 lipca 1950 r. w Frankfurcie nad Menem doszło do założenia Centralnej Rady Żydów w Niemczech.
Jej twórcy postawili sobie za naczelne zadanie tworzenie ram dla emigracji ocalałych z Holokaustu Żydów z Niemiec i Europy Środkowo-Wschodniej do Izraela. Okazało się jednak, że wielu z pośród nich zdecydowało się na pozostanie w rodzinnych miejscowościach. Dlatego Centralna Rada stawała się coraz bardziej płaszczyzną reprezentacji tych środowisk w rozmowach z rządem Republiki Federalnej. Zaczęła również organizować koordynować życie kulturalne. Dziś Centralna Rada skupia wokół siebie 105 gmin żydowskich liczących 100 tys. członków z całych Niemiec.
Od kilku lat przewodniczącym Centralnej Rady jest lekarz o śląskich korzeniach, Josef Schuster. Jego matka pochodzi z Siemianowic koło Katowic. Dziś 66-letni Schuster jest również wiceprzewodniczącym Światowego Kongresu Żydów.
Do najpoważniejszych zadań Centralnej Rady należy dziś neutralizowanie ciągle w Republice Federalnej obecnego antysemityzmu. W stanowczy i poważny sposób reaguje na wszelkie ataki na członków gmin Żydowskich. Chuligańskich, czy wręcz terrorystycznych aktów dopuszczają się zazwyczaj przedstawiciele środowisk prawicowych. Dlatego też obiektem krytyki Centralnej Rady jest niemiecka partia o takich tęsknotach, Alternative für Deutschland. Ale prawdą jest także, że ataków dopuszczają się również imigranci.
Dlatego też siedziba Centralnej Rady, która mieści się w Berlinie domu noszącym imię opolskiego Rabina, Leo Becka, przypomina z zewnątrz twierdzę.
Centralna Rada Żydów jest znakomitym przykładem mądrej polityki organizacji mniejszości zarówno wobec władz państwowych jak i niemieckiego społeczeństwa. Organizacja stała ważnym politycznym i moralnym autorytetem, który respektowany jest przez większość niemieckiego społeczeństwa. Pomimo oczywistych różnic i odmiennych uwarunkowań Centralna Rada mogła by być wzorem dla innych organizacji mniejszości narodowych w Europie, również i w Polsce.
Jeszcze 40 lat temu kościoły w górnośląskich wioskach zdominowane były przez autochtoniczne kobiety ubrane w jupy i szpindery. Nowi, napływowi sąsiedzi robili sobie powszechnie z nich drwiny. Tradycyjne stroje były inspiracją do poniżania ich właścicielek. Mimo tego, do lat 70. XX stulecia mazelonki dominowały górnośląski krajobraz.
VdG chce skoncentrować się na budowaniu nowego, internetowego medium. Dlatego podjęło decyzję o wycofaniu się z samodzielnej produkcji programu telewizyjnego „Schlesien Journal” dla TVP. Warto przy tej okazji przypomnieć burzliwą, pełną wzlotów i upadków historię tej kulturalnej inicjatywy z 33-letnią tradycją.
Traktat polsko niemiecki z 1991 roku gwarantuje zarówno mniejszości niemieckiej w Polsce jak i społeczności polonijnej w Niemczech cały szereg praw. W wielu punktach nie są one realizowane, co budzi frustracje obu tych społeczności. VdG słusznie domaga się rozmów na ten temat przy Okrągłym Stole.
© Spectrum.direct
45-676 Opole, ul. Miodowa 1
E-mail: redakcja@spectrum.direct
